کد مطلب:313628 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:186
دانشجوی نابینا شفا یافت
خطیب توانا، دانشمند بزرگوار، جناب حجةالاسلام والمسلمین آقای حاج سید جاسم طویریجی، كه فعلا ساكن قم و قبلا از خطبای كربلا بوده اند، در ایام فاطمیه علیهاالسلام شفاها به مؤلف این كتاب فرمودند:
در سال 1394 قمری مطابق 1976 میلادی، در حرم مطهر امام عظیم الشأن حضرت حسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام منبر می رفتم. شبی پس از منبر، كه اتفاقا شب جمعه هم بود، برای زیارت و عرض حاجت به حرم باصفای حضرت قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام رفتم. در یكی از حجرات حرم مطهر دیدم خیلی شلوغ می باشد. جمعیت زیادی جمع شده اند و پلیس هم هست. سؤال كردم چه خبر است؟ گفتند: جوانی دانشجو كه چشمهایش را از دست داده بود، به عنایت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام، شفا داده شده است. او را به اطاق كلیددار بردند. بنده با این جوان صحبت كردم و پرسیدم كه جریان شما از چه قرار بوده است؟
وی در توضیح مسئله گفت: من در مدینةالطب بغداد كار می كردم. در یكی از كلاسهای طبی، بدن انسانی را تشریح می كردند، چون چشمم به آن منظره افتاد یكدفعه نابینا شدم. سپس با خاطرنشان ساختن این نكته كه وی اصلا بغدادی می باشد، افزود: در پی این جریان، به تمام دكترهای حاذق بغداد مراجعه كردم ولی نتیجه نبخشید و دكترهای عراق كلا از من مأیوس شدند. چون تمام درها به رویم بسته شده و قبل از این حادثه نیز خودم شخصا ارادت خاصی به آقا حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام داشتم، لذا به امید شفا، با دلی شكسته به كربلا آمدم و داخل حرم فرزند رشید امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام، حضرت عباس علیه السلام، شدم و خطاب به آن حضرت عرض كردم: ای باب الحوائج شما قدر چشم را خوب می دانی، چرا كه از دست نامردمان مصیبت نابینایی را چشیده ای، از خدا بخواه كه چشمهایم به حالت اول برگردد. اینجا بود كه ناگهان دیدم یك شبحی همانند دست بر روی چشم من كشیده شد و چشمم به حالت اول بازگشت و بینایی خود را بازیافتم، و اینك مرا به اطاق كلیددار آورده اند.
آقای طویریجی افزودند: مردم كه این كرامت را از حضرت دیدند به سوی آن جوان یورش بردند كه لباسهایش را به عنوان تبرك ببرند، لذا مأمورین آمدند و او را به اطاق كلیددار راهنمایی كردند تا اذیت نشود.
[ صفحه 451]
در سال 1394 قمری مطابق 1976 میلادی، در حرم مطهر امام عظیم الشأن حضرت حسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام منبر می رفتم. شبی پس از منبر، كه اتفاقا شب جمعه هم بود، برای زیارت و عرض حاجت به حرم باصفای حضرت قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام رفتم. در یكی از حجرات حرم مطهر دیدم خیلی شلوغ می باشد. جمعیت زیادی جمع شده اند و پلیس هم هست. سؤال كردم چه خبر است؟ گفتند: جوانی دانشجو كه چشمهایش را از دست داده بود، به عنایت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام، شفا داده شده است. او را به اطاق كلیددار بردند. بنده با این جوان صحبت كردم و پرسیدم كه جریان شما از چه قرار بوده است؟
وی در توضیح مسئله گفت: من در مدینةالطب بغداد كار می كردم. در یكی از كلاسهای طبی، بدن انسانی را تشریح می كردند، چون چشمم به آن منظره افتاد یكدفعه نابینا شدم. سپس با خاطرنشان ساختن این نكته كه وی اصلا بغدادی می باشد، افزود: در پی این جریان، به تمام دكترهای حاذق بغداد مراجعه كردم ولی نتیجه نبخشید و دكترهای عراق كلا از من مأیوس شدند. چون تمام درها به رویم بسته شده و قبل از این حادثه نیز خودم شخصا ارادت خاصی به آقا حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام داشتم، لذا به امید شفا، با دلی شكسته به كربلا آمدم و داخل حرم فرزند رشید امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام، حضرت عباس علیه السلام، شدم و خطاب به آن حضرت عرض كردم: ای باب الحوائج شما قدر چشم را خوب می دانی، چرا كه از دست نامردمان مصیبت نابینایی را چشیده ای، از خدا بخواه كه چشمهایم به حالت اول برگردد. اینجا بود كه ناگهان دیدم یك شبحی همانند دست بر روی چشم من كشیده شد و چشمم به حالت اول بازگشت و بینایی خود را بازیافتم، و اینك مرا به اطاق كلیددار آورده اند.
آقای طویریجی افزودند: مردم كه این كرامت را از حضرت دیدند به سوی آن جوان یورش بردند كه لباسهایش را به عنوان تبرك ببرند، لذا مأمورین آمدند و او را به اطاق كلیددار راهنمایی كردند تا اذیت نشود.
[ صفحه 451]